โครงสร้างที่เรียกว่าดิสก์ Mach ปรากฏในขนนกทั้งสองประเภทคุณ เว็บตรง อาจไม่สามารถระเบิดขวดแชมเปญออกจากสวนหลังบ้านได้ แต่ปรากฎว่าสปาร์กลิงไวน์เป็นจรวดขวดแบบของตัวเอง
วิดีโอความเร็วสูงใหม่เปิดเผยว่ากลุ่มก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่ปล่อยออกมาจากขวดฟองสบู่ที่แตกแล้วสามารถบรรจุดิสก์ Machซึ่งเป็นคลื่นกระแทกที่มองเห็นได้ซึ่งมักพบในกระแสไอเสียที่มีความเร็วเหนือเสียงจากเครื่องบินไอพ่นและจรวด คลื่นกระแทกเหล่านี้จะปรากฏขึ้นเมื่อความดันของไอเสียที่ไหลออกนั้นสูงกว่าอากาศโดยรอบประมาณห้าเท่า
ในขวดแชมเปญที่เก็บไว้ที่อุณหภูมิห้อง
ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่คอขวดจะมีแรงดันอย่างน้อยเจ็ดเท่าของอากาศแวดล้อม ดังนั้นเมื่อเปิดขวดออก ก๊าซที่พุ่งออกมา — ที่ความเร็วเสียงมากกว่าสองเท่า — ก่อตัวเป็นดิสก์ Mach ในขนนก นักวิจัยรายงานวันที่ 20 กันยายนใน Science Advancesภายในเวลาประมาณมิลลิวินาที
Gérard Liger-Belair นักฟิสิกส์จาก University of Reims Champagne-Ardenne ในฝรั่งเศส กล่าวว่า “การค้นพบแผ่นดิสก์ Mach เหล่านี้เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจอย่างยิ่ง จุดประสงค์ดั้งเดิมของการศึกษานี้คือการศึกษาว่าอุณหภูมิขวดส่งผลต่อลักษณะที่ปรากฏของขนนกแชมเปญอย่างไร
ในการทดลองกับแชมเปญที่เก็บไว้ที่อุณหภูมิ 20° และ 30° องศาเซลเซียส ทีมงานของ Liger-Belair ได้ยืนยันการค้นพบก่อนหน้านี้ว่าอุณหภูมิขวดมีผลต่อสีของขนนก: แชมเปญที่อุ่นกว่าจะพ่นขนนกสีขาวเทา และขวดที่เย็นกว่านั้นหายใจออกเป็นสีน้ำเงินเข้ม
นั่นเป็นเพราะคาร์บอนไดออกไซด์ละลายได้น้อยกว่าที่อุณหภูมิสูงขึ้น ทำให้ก๊าซที่ติดอยู่ภายในขวด 30° มีแรงดันเพิ่มขึ้น เมื่อเปิดขวดออก ก๊าซในขวด 30° จะมีแรงดันตกคร่อมมากกว่า และทำให้อุณหภูมิลดลงมากกว่า CO 2ที่ปล่อยออกจากขวด 20°
Liger-Belair กล่าวว่า “อุณหภูมิ [สุดท้าย] ต่ำลง การเปลี่ยนแปลงจะง่ายขึ้น” ของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ให้เป็นน้ำแข็งแห้ง แก๊สจากขวดขนาด 30° จะก่อตัวเป็นผลึกน้ำแข็งขนาดใหญ่ที่กระจายความยาวคลื่นทั้งหมดของแสงที่มองเห็นได้ ทำให้ขนนกมีสีขาว ในขณะเดียวกัน ก๊าซจากขวดขนาด 20 องศาจะก่อตัวเป็นผลึกขนาดเล็กกว่าที่กระจายความยาวคลื่นของแสงที่สั้นกว่าและเป็นสีน้ำเงินได้ดีกว่า คล้ายกับวิธีที่โมเลกุลเล็กๆ ในชั้นบรรยากาศทาให้ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า
การเดินทางข้ามเวลาสามารถอยู่รอดได้ในทฤษฎีของทุกสิ่งหรือไม่?
มันซับซ้อน. แต่การเรียนรู้วิธีย้อนอดีตจะช่วยให้เราเข้าใจจักรวาลในหลาย ๆ จักรวาล ซึ่งโดยปกติในรายการทีวีหรือในภาพยนตร์ การเดินทางข้ามเวลาไม่ได้ยากไปกว่าการขับรถในตัวเมืองในเมืองใหญ่ๆ ในช่วงชั่วโมงเร่งด่วน แน่นอนว่าการจราจรอาจติดขัด แต่ไม่มีกฎฟิสิกส์ใดที่ขัดขวางไม่ให้คุณไปถึงจุดหมายในที่สุด
ในชีวิตจริง การเดินทางข้ามเวลาไม่ใช่เรื่องง่าย อันที่จริง มันอาจจะเป็นไปไม่ได้ จินตนาการที่ห่างไกลออกไปมากกว่าการไปเยือนอลิซในแดนมหัศจรรย์ พบทองที่ปลายรุ้ง หรือล้างคำพูดแสดงความเกลียดชังทั้งหมดออกจาก Facebook
ทว่าการเดินทางข้ามเวลาไม่จำเป็นต้องละเมิดกฎแห่งฟิสิกส์เสมอไป ในทฤษฎีแรงโน้มถ่วงของไอน์สไตน์ – ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไป – อวกาศและเวลาถูกรวมเข้าด้วยกันเป็นกาลอวกาศ ซึ่งทำให้มีความเป็นไปได้ของเส้นทางที่อาจย้อนอดีตและวนกลับไปสู่อนาคต
เส้นทางดังกล่าวเรียกว่าโค้งไทม์ไลค์ปิด พวกมันเป็นเหมือนวงกลมใหญ่รอบๆ พื้นผิวโลก ถ้าคุณเริ่มต้นในทิศทางเดียวและตรงไปเรื่อยๆ ในที่สุด คุณก็จะกลับมายังจุดที่คุณเริ่มต้น ในกรณีนั้น ความโค้งของโลกจะนำคุณกลับไปยังจุดก่อนหน้าในอวกาศ ด้วยเส้นโค้งที่เหมือนเวลาปิด เรขาคณิตของกาลอวกาศจะนำคุณย้อนเวลากลับไปในช่วงเวลาก่อนหน้า
ไม่มีใครคิดว่าวงจรเวลาของทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปจะเป็นประโยชน์สำหรับการเดินทางข้ามเวลาแม้ว่าจะเป็นไปได้ก็ตาม ประการหนึ่ง พวกมันอาจมีอยู่จริงภายใต้สถานการณ์บางอย่างเท่านั้น — จักรวาลจะต้องหมุนและไม่ขยายตัว — ตามที่นักคณิตศาสตร์ Kurt Gödel แสดงให้เห็นในปี 1940 แต่จักรวาลกำลัง ขยายตัวและอาจไม่หมุน ดังนั้นการย้อนเวลากลับไปสู่ยุคหินหรือการซื้อไดโนเสาร์ที่เป็นสัตว์เลี้ยงจะลดน้อยลง
นอกจากนี้ แม้ว่าเส้นทางดังกล่าวจะมีอยู่จริง การสร้างเรือเพื่อสำรวจเส้นทางดังกล่าวจะมีราคาสูงกว่า DeLoreans ทั้งหมด (และยานพาหนะขนส่งอื่นๆ ทั้งหมด) ที่เคยทำมา มันจะต้องมีความเร็วในการล่องเรือ 140,000 ไมล์ต่อวินาที และเมื่อไม่มีที่จอดสำหรับน้ำมัน (หรืออะไรก็ตาม) ถังน้ำมันเชื้อเพลิงจะต้องมีขนาดใหญ่กว่าเรือบรรทุกน้ำมันมากกว่าหนึ่งล้านล้านเท่า
ดังนั้น ในทางปฏิบัติ เวลาของการเดินทางข้ามเวลายังไม่มาถึง แต่ถึงแม้จะเป็นไปได้ในหลักการเท่านั้น การแตกสาขาที่เป็นไปได้สำหรับฟิสิกส์พื้นฐานของจักรวาลอาจทำให้การใช้เวลาสำรวจดูคุ้มค่า การวนรอบเวลาอาจไม่ช่วยให้คุณเดินทางข้ามจักรวาลในควานหาได้ แต่อาจยังช่วยให้คุณเข้าใจจักรวาลได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น เว็บตรง
